Beste allemaal,
Oi wat een dag vandaag! Na de dag van gisteren een behoorlijke omslag. We hebben vandaag twee projecten mogen bezoeken. Om 8:00 gingen we op pad na een stevig ontbijt, want je weet nooit wanneer je weer aan eten toekomt. We zijn met taxi naar het huis van de pastor gereden om vandaaruit weer met de auto van de pastor de projecten te bezoeken. Federico stapte weer achter het stuur wat uiteraard (bij in ieder geval het Nederlandse deel van de groep) een zucht van opluchting veroorzaakte.
Na een half uur rijden kwamen we aan bij een school in, volgens onze ervaringen, een redelijk nette buurt. Na wat overleg stapten we in een pick-up en gingen we naar een andere locatie. We zaten met het voltallige Ninos de Colombia-team achter in de bak van de pick-up. In Colombia kan dat gewoon, de motorpolitie maakte tijdens de rit ook gewoon even een praatje met ons. Ze vroegen wat we gingen doen en knikten tevreden na het horen van ons antwoord. Na dit onderhoud sloegen we linksaf een wijk in en kwamen in een totaal andere wereld, wat een ellende!!
Na veel gehobbel en geslip langs krotten, stopten we voor een school en waren beland op de plek van bestemming. We stonden voor een school waar een deel netjes voor elkaar was, en een deel nog in aanbouw was. Deze school is gebouwd in een gebied (sloppenwijk) waar 75.000 mensen wonen. In dit gehele gebied zijn maar drie scholen! De school geeft les aan 95 kinderen waarvan 35 kinderen in de leeftijd van 5 jaar en 60 kinderen tussen de 8 en 12 jaar. In de laatste groep zitten ook kinderen met een geestelijke en lichamelijke beperking. Deze kinderen krijgen op andere scholen en vanuit de overheid geen tot weinig kans, maar deze school helpt ook hen en dat was prachtig om te ervaren. Zo ontmoetten we tijdens onze gebruikelijke rondwandeling door de buurt Didier, een jongen van 14 met duidelijk een geestelijke beperking en ook hij mocht daar naar school. Deze school heeft hier op eigen gelegenheid en kosten een leerkracht voor geregeld omdat de overheid daar geen geld in investeert. Deze school is mogelijk gemaakt door Oostenrijkse stichting en later ook door een Duitse stichting geholpen. Ook de overheid heeft qua constructie geholpen evenals grotere bedrijven uit de omgeving door bijvoorbeeld het gratis verstrekken van cement en stenen. Dus met veel hulp is er een prachtig gebouw neergezet in een erg arme wijk.
Echter, de tweede verdieping hebben ze zelf wel kunnen bouwen met de donaties van de stenen en het cement, maar het afbouwen stagneert door gebrek aan middelen. Hier komt dan ook meteen de hulpvraag naar voren, of wij kunnen ondersteunen met betrekking tot de afbouw van de tweede verdieping zodat er drie lokalen bij komen. Hierdoor kunnen ze nog meer kinderen uit deze buurt op de school onderbrengen. We hebben uitvoerig gesproken over hun vraag en afgesproken dat ze hun volledige financiële administratie aan ons overleggen, zodat we kunnen zien van wie ze wat aan middelen hebben ontvangen en wat er aan wie betaald wordt. Ook gaan ze hun hulpvraag duidelijk financieel specificeren zodat Fausto dit kan controleren en waar mogelijk alternatieven kan aandragen. De mensen die voor dit project verantwoordelijk waren en de werkwijze die ze hanteren hebben een zeer goede indruk op ons achter gelaten en we hopen voor de kinderen in dit stadsdeel wat te kunnen betekenen.
Na dit alles hebben we nog even door de buurt gelopen, het is altijd goed even met de mensen te praten en de leefomstandigheden van de kinderen te kunnen zien. Na deze wandeling zijn we weer in de pick-up gestapt en terug gereden naar de school waar we begonnen. Na een kopje koffie en nog wat gesprekken zijn we weer vertrokken om bij het volgende, mogelijk nieuwe, project te gaan kijken.
Aangekomen bij de mensen die ons naar de juiste locatie zouden begeleiden bleek dat we te vroeg waren, we werden om 14:00 verwacht en we waren hier al om 12:15. Dus besloten we even snel een lunch te pakken om vervolgens alsnog het tweede project te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en na wat gegeten te hebben ontmoeten we de mensen die ons gingen begeleiden en vertrokken naar weer een ander deel in de stad. Hier kwamen we iets na 14:00 aan.
We werden ontvangen door een groep mensen onder leiding van William. Hij is een oudere man die echt iets prachtigs heeft neergezet in wederom een ongelofelijk trieste omgeving! We stonden voor een gebouw waar je echt geen school in zien kon, zo klein leek het. We werden eerst in een ruimte ontvangen en namen in een kring plaats. We waren in totaal met 14 mensen en het gesprek begon. Eerst stelden ze zich allemaal voor, wat ze hebben gedaan en wat ze nu doen. Uit dit rondje langs de mensen kwam naar voren dat de school 900 tot 1.000 kinderen van educatie voorziet! Dit verraste ons allen omdat we nog geen rondleiding hebben gehad en dat past toch nooit in wat wij gezien hebben!! Nou, dan gaan raderen wel even draaien in je hoofd, een school met zoveel kinderen, de (hoofd)rekenmachientjes beginnen te knetteren, wat moet dat allemaal kosten? Daar kwam bij dat er twee dames bij zaten die vertelden dat ze eerst les hebben gegeven maar nu niet meer, nou dan zal daar ook wel wat voor geregeld moeten worden! Echter helemaal niets van dat al. Hun hulpvraag heeft zelfs helemaal niks met de school te maken, dit was gewoon een goeie locatie om met elkaar te praten.
Ze hebben prachtige plannen voor de gehele buurt. Ze willen door verschillende activiteiten en ondersteuning de kinderen uit de criminaliteit, prostitutie en andere ellende houden of halen. Ze hebben het plan om op minimaal 5 scholen in de wijk ruimtes te gebruiken om de kinderen die niet naar school gaan los te trekken uit hun huidige omstandigheden. Dit willen ze bereiken door deze kinderen met muziek, dans, sport en allerlei andere activiteiten een andere kant te laten ervaren. Om op deze manier vreugde te brengen en ruimte te creëren voor ontwikkeling buiten hun huidige leefomstandigheden. Ook zit daar begeleiding bij voor jonge vrouwen die (ongewenst) zwanger zijn geworden. Dit zijn vaak heel jonge meisjes die in deze omgeving normaal geen kans meer hebben maar door de geboden begeleiding en steun wel een kans kunnen krijgen. Dit laatste loopt al, mede opgezet door een Nederlandse vrouw Lenny Schouten genaamd. Naast dit alles willen ze ook mensen de gelegenheid en ruimte bieden hun bedrijfjes te starten, zoals een naaiateliertje. Alle betrokkenen hebben goede contacten in de buurt en op hun eigen wijze behoorlijke invloed. Zo zaten er twee jonge mensen, een jonge man en jonge vrouw, die gaan de oudere jeugd in het geheel betrekken.
Het is een geweldig plan voor deze gevaarlijke wijk en de kinderen in de wijk verdienen deze aanpak. Nu hebben ze weinig tot geen keuzes, maar door deze mogelijkheid kunnen ze zich toch ontwikkelen en misschien zich wel los trekken uit de leefomstandigheden waar ze nu in leven. Hoe geweldig zou dat zijn! Wij waren echt geraakt door hun missie en hoe ze het aan willen pakken. Dit voelt echt als een prachtige kans iets te doen voor heel veel kinderen die nu in barre omstandigheden leven. We hebben hen dan ook gevraagd om een meerjaren plan op papier uiteen te zetten en welke kosten hiermee gemoeid gaan. Hoe gaan ze dit vorm geven en wie gaat wat doen. Ze zijn hier al een heel eind klaar mee en zullen dus op korte termijn de gevraagde informatie aan ons overdragen. We zijn heel erg benieuwd, wat zou het bijzonder zijn om hier onderdeel van uit te mogen maken als stichting!
Na deze bijzondere bespreking kregen we nog even een rondleiding door de school. Waar we bij aanvang dachten het niet veel kon zijn vielen we van de ene in de andere verbazing. Wat een geweldige school heeft William met behulp van veel mensen in zijn omgeving en stichting Plan uit Nederland neergezet. We liepen door een gangetje naar achter en liepen langs een paar lokalen. Daarbij dachten we nog steeds, hier kunnen geen 1.000 leerling naar school. Vervolgens kwamen we op een binnenplein wat doorliep naar een klein straatje. Hier om de hoek gekomen zagen we nog meer lokalen en alles werd duidelijk, wat een school! Alles is stap voor stap uitgebreid door William en zijn crew. Wat een werk en inzet heeft dat gekost zeg. Wij lopen al even mee wat betreft het (ver)bouwen van scholen en wat we hier zagen getuigd van missie en visie! Zulke mensen moeten we dicht bij ons houden als daar de mogelijkheid voor is.
Na een heel warm afscheid zijn we rond 16:00, na eerst de pastor thuis te hebben gebracht, weer naar het hotel gegaan. We hadden alle vier een bijzonder gevoel bij deze dag en de geboden kansen om kinderen te kunnen en mogen helpen!
Warme groeten vanuit Colombia!
Nico en Bram