Dag 9, Een doorbrekende dag

Beste allemaal,

Vandaag stond het bezoek aan de projecten Hogar Vida y Libertad en Escuala Montanuela op het programma. Deze bezoeken zijn altijd weer een bijzondere ervaring.
Om 8.00 uur stonden Fausto en Federico al weer te trappelen van. We hebben eerst alle foto’s van de afgelopen week op onze computer gezet. Daarna zijn we om 8.30 uur vertrokken richting de projecten.
Zeker het bezoek aan Hogar Vida y Libertad maakt altijd veel indruk. In dit huis worden door vrijwilligers ongeveer 35 kinderen opgevangen. Deze kinderen zijn uit huis geplaatst omdat er grote problemen zijn in het gezin waarin ze zijn geboren. Vaak is de vader vertrokken en staat de moeder er alleen voor. Soms zijn de ouders verslaafd en kunnen de kinderen niet thuis blijven wonen. Vaak worden ze al op jongen leeftijd uit huis geplaatst. De gemiddelde duur die deze kinderen in het huis blijven is ongeveer 10 jaar!! De vrijwilligers in dit huis doen geweldig werk en je merkt dat de  kinderen goed verzorgd worden en veel liefde en aandacht krijgen. Bij onze aankomst werden we enthousiast ontvangen door de vrijwilligers en de kinderen. Door onze ervaringen met de muskieten in het Amazone gebied leken de kinderen wel als muskieten op ons af te komen. Na de rondleiding door het huis en het bekijken van de verrichtte werkzaamheden hebben we nog e.e.a. besproken. Hierbij kwam ook naar voren dat er altijd vrijwilligers worden gezocht om te helpen bij het opvangen van de kinderen. Federico heeft zich aangemeld om in december 3 weken in het huis te gaan helpen. Dit is toch wel mooi he!! En ook een van onze doelen, dat Colombianen zich inzetten voor Colombianen. Na enige tijd bleek dat bij ons als stichting maar ook bij onze medereizigers dit project in het hart is gaan zitten. Veel van de kinderen zitten ook op de school Escuela Montanuela. Wij vetrokken na een hartelijk afscheid naar deze school. Een aantal kinderen van Hogar Vida y Libertad gingen lopend naar school en zeiden dat ze wedstrijdje deden wie er het eerste zou zijn. Omdat wij met de auto moesten omrijden waren de kinderen als eerste bij de school. Ze stonden ons dus al lachend op te wachten!! Ook hier werden wij hartelijk ontvangen door de kinderen en de leraren van de school. We werden hartelijk bedankt voor hetgeen wij in de afgelopen twee jaar voor deze school hebben gedaan. De lerares kon haar tranen niet bedwingen. Deze school hebben wij voorzien van leermiddelen en daarnaast ziet de school er na een schilderbeurt weer perfect uit.
Een van de leraren wil een project gaan opstarten met leerlingen. Deze leerlingen zullen keramische producten gaan maken. Van de opbrengst van deze producten willen ze weer nieuwe inkopen doen om die producten weer aan de man te brengen. Om de keramische producten te kunnen maken is er een oven nodig. Deze oven kost ongeveer € 2.000. We zullen e.e.a. in overweging nemen. We hebben wel het voorstel gedaan om, als wij de aanschaf van de oven bekostigen, 50% van de winst naar onze stichting te laten overmaken. Met dit geld kunnen wij weer nieuwe projecten in Colombia gaan ondersteunen. Op deze manier zorgen de Colombianen voor de Colombianen.
Na een lunch van havermout op deze school te hebben genuttigd zijn we naar onze uitdaging van de dag gegaan. De berg El Penol mocht worden beklommen. Gezien onze ervaringen van 2 jaar geleden keken Bram en ik hier niet naar uit. We hebben voor deze klim al veel kilometers getraind. Daarnaast hebben we een tactiek besproken om deze berg te bedwingen. Bij aankomst hebben we ons eerste moed ingedronken met een flesje water (haha). Daarna zijn we de beklimming gestart. Yoeri zagen we na 25 treden niet meer terug. Federico, Bram, Nico en Els deden in hun eigen tempo de klim. Bram en ik vonden dit een goed plan. We zijn met z’n vieren bij elkaar gebleven. Uiteindelijk hebben we de top bereikt. Precies 740 treden zijn overwonnen!! We hadden een geweldig uitzicht!! Yoeri meldde nog trots dat hij 12 minuten voor ons de top had bereikt! Maar ja, de leeftijd he! Halverwege de beklimming haalden we ook bouwvakkers in. Deze moesten met balen cement en met staalkabels deze zelfde klim doen i.v.m. reparatiewerkzaamheden. Wat een geweldig zware klus is dit voor deze mensen.
Na de afdaling hebben we nog een gele rakker gedronken. Dat smaakte super goed na de beklimming waar menig zweetdruppeltje op de grond druppelde.
Hierna zijn we naar Guatape gegaan. Dit is een dorpje waar alle huizen in verschillende kleuren zijn geverfd. Een kleurrijk geheel. Hier hebben we rondgewandeld en daarna zijn we naar het huis van Fausto en Angela gegaan. Hier hebben we genoten van een heerlijke maaltijd. Na de maaltijd hebben we nog belangrijke zaken besproken inzake de stichting. We hebben een evaluatie gehad over de doelstellingen van onze stichting. Daarnaast hebben we onze doelstellingen bepaald en hebben we over en weer diverse zaken gedeeld die ons bezighielden. Een geweldig mooi en open gesprek waarin we ook waardering en wederzijds vertrouwen naar elkaar toe hebben uitgesproken. Mooi om op deze manier twee culturen te zien samensmelten. Een bijzonder en emotioneel moment.
Na afscheid te hebben genomen van Angela, de vrouw van Fausto, zijn we naar ons hotel teruggegaan. Na de terugkomst nog even samen gezeten om de dag door te nemen. Daarna op tijd naar bed om fit te zijn voor de reis naar Cali morgen. Daar zullen we de twee projecten Escuela Voluntad de Dios en Fundacion Funutrir bezoeken. Een school en een kinderopvang. Ook hier zullen we weer bijzondere indrukken gaan opdoen.

Heel veel groeten vanuit Colombia!

Bram en Nico