Zondag zou in eerste instantie raften op het programma staan. Door de hevige regenval van zaterdag was de rivier dusdanig onstuimig dat het niet verantwoord was om te gaan raften. Federico had een leuk alternatief bedacht:ziplinen. We zijn om 10 uur vertrokken richting de afgesproken plek. Via een mooi alternatieve route zouden we naar deze plek gaan. Op een paar kilometer afstand wist Federico een kortere weg. Na een stuk over deze weg gereden te hebben kwamen we bij een wegafsluiting………Niet echt fijn omdat de hoofdweg richting de plek waar wij zouden ziplinen vol met verkeer stond omdat er een andere hoofdweg was afgesloten vanwege een wielerwedstrijd. Een andere alternatieve route was ook onbegaanbaar. We hebben toen maar het besluit genomen om weer terug te keren naar het hostel. Al met al een dag die anders verliep dan gedacht.
Op maandag hebben we twee projecten bezocht. Respectievelijk Escuela Montanuela en Casa del buen Dios.
Om 9 uur zijn we met Fausto en Federico naar Escuela Montanuela gereden. Dit is een echte plattelandsschool.
Bij de school aangekomen waren de kinderen lekker buiten aan het spelen. Een paar jaar geleden is het aantal kinderen sterk gedaald doordat een opvanghuis met kinderen die naar deze school gingen werd gesloten.
Inmiddels gaan er weer 23 kinderen naar school. De leeftijd varieert van 4 tm 11 jaar.
Dat is toch weer een mooi aantal. In totaal is er plek voor ongeveer 50 kinderen. Heel fijn dat er weer een stijgende lijn in het leerlingenaantal is.
Na kennisgemaakt te hebben met de onderwijzeres hebben we e.e.a. bekeken. In een van de lokalen had het plafond veel schade opgelopen door lekkage. Hierdoor mag er van de overheid geen les meer worden gegeven in deze klas. De ruimte waar de kinderen iedere dag eten krijgen was onlangs door de overheid opgeknapt en zag er heel netjes uit. Ook de keuken was up to date.
Het is de bedoeling van de lokale overheid om op het dak van de school meerdere ruimtes te creëren. Hier kunnen dan buurtactiviteiten worden gehouden zodat het gebouw voor meerdere doeleinden gebruikt gaat worden. Wanneer deze ruimtes gerealiseerd gaan worden dan worden ook de lekkages verholpen. Wij wilden uiteraard weten wanneer de tweede verdieping gerealiseerd gaat worden. Dat is in Colombia altijd de vraag. De onderwijzeres kon daar dan ook geen antwoord op geven. Uiteraard hopen wij dat dit z.s.m. zal worden gerealiseerd.
Op het “schoolplein” voor de school staan twee doelen en op de doelen zijn baskets geplaatst. De doelen zijn in slechte staat en een van de baskets is ook afgebroken. Dit dient dus nodig te worden opgeknapt. Ook zal op ons verzoek gekeken worden wat de kosten zijn om het “schoolplein” te verharden. Nu liepen de kinderen te voetballen in de plassen. Niet echt handig als je daarna in je natte kleren weer de klas in moet.
Fausto had aan de lerares gevraagd om een specificatie op te stellen van wat zij nodig heeft. Omdat de lerares een bescheiden persoon is was de lijst niet zo lang. Er werd gevraagd om lesmateriaal en wanneer het nodig is de kosten voor vervanging van meubilair voor onze rekening te nemen. We hebben in het overleg direct onze hulp toegezegd. De onderwijzeres was daar super blij mee.
Zoals gezegd was het “schoolplein” in een slechte staat. Wij hebben aan Fausto gevraagd om een goed onderbouwde offerte te laten opstellen om het “schoolplein” weer in een perfecte staat te krijgen. Dit gaat hij doen. Wanneer de kosten meevallen zullen wij dit ook gaan bekostigen.
Na afscheid te hebben genomen van de leerlingen en de onderwijzeres zijn we naar de Makro gereden. Daar hebben we voedsel ingeslagen voor het project Casa del buen Dios.
Verder ook nog wat koekjes en snoepjes voor de kinderen. Het was een hele vracht die we bij Fausto in de auto zetten.
Dit project is ook al een project van het eerste uur. In dit huis hebben we o.a. de keuken en keukenmateriaal vervangen. Verder zijn mede m.b.v. gelden van onze stichting de slaapkamers opgeknapt. O.a. nieuwe bedden en tegelwerk zijn bekostigd.
Op dit moment zorgen wij alleen, indien nodig, voor voeding.
In dit huis (een soort Ronald McDonald huis) verblijven kinderen met één van hun ouders. Deze kinderen worden behandeld in een nabij gelegen ziekenhuis. Op dit moment was dit huis vol. Er zijn 13 kamers met 2 a 3 bedden. Dit betekent dus dat er op dit moment 30 personen aanwezig zijn.
Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen door de directrice en hebben we het aangeschafte voedsel uitgeladen en overhandigd. Dit werd dankbaar in ontvangst genomen.
Tijdens de rondwandeling door dit huis werden we toch best wel geconfronteerd met heftige en aangrijpende verhalen.
Bij een jongetje van anderhalf jaar was onlangs van een been het onderbeen geamputeerd omdat daar kanker in zat. Op dit moment vinden er onderzoeken plaats om te kijken of de kanker niet is uitgezaaid. Wat ook opviel deze keer was dat er veel te vroeg geboren baby’s aanwezig waren met hun moeder. Het was best wel heftig om deze kleine kinderen aan de beademingsapparatuur te zien liggen. Ook was er een jonge moeder met een kindje met het syndroom van Down. Deze vrouw was een paar jaar geleden vanuit Venezuela naar Colombia gevlucht, en was nu opgevangen in dit huis.
In een andere kamer ontmoetten we een oma met twee kleinkinderen. Haar dochter van 14 jaar had onlangs een tweeling gekregen. De dochter was even op een andere plek in het huis waardoor we nog even met haar konden praten.
Ongelooflijk indrukwekkend om dit te zien en deze verhalen te horen. Wat mag je dan dankbaar en gelukkig zijn wanneer je kind gezond geboren wordt………………
Na de rondwandeling in Casa del buen Dios hebben we afscheid genomen en zijn we met z’n vieren gaan lunchen.
Na de lunch hebben we alle bezochte projecten met de bijbehorende hulpvragen besproken en afwegingen gemaakt.
De meeste hulpvragen hebben we toegezegd. Bij nieuwe projecten hebben we een deel van de gevraagde hulp toegezegd om eerst even te kijken hoe de samenwerking gaat lopen.
Bij een aantal projecten zijn er vanwege nieuwbouw of verbouwing best wel hoge uitgaven te verwachten. De komende maand zal Fausto gebruiken om goed onderbouwde offertes te ontvangen zodat wij daar een verantwoorde beslissing over kunnen nemen. Wanneer iets dit jaar niet kan, dan wellicht volgend jaar.
Heel fijn dat we de van onze donateurs ontvangen gelden op deze manier ook kunnen besteden om kansarme kinderen een kansrijkere toekomst te bieden.
Na terugkomst op onze thuisbasis YOLO Hostel hebben we nog een tweede overleg gehad met Juan. Vorige week hadden wij voor het eerst met hem kennisgemaakt.
Deze jongeman van 25 jaar doet voor YOLO Hostel en Betty’s Bowls de sociale media Instagram en TikTok. Juan is daar heel erg handig in en het heeft voor YOLO Hostel en Betty’s Bowls veel nieuwe klanten opgeleverd.
Het doel is om de stichting meer bekendheid te geven in zowel Nederland als Colombia. En het uiteindelijke doel is uiteraard om dusdanig veel geld binnen te halen (ook juist in Colombia) dat er nog meer kansarme kinderen geholpen kunnen worden.
Juan had al e.e.a. voorbereidt n.a.v. het overleg van vorige week. Dit hebben we met elkaar besproken en ook zijn er afspraken gemaakt voor de nabije toekomst.
We kijken hier erg naar uit!!
Maandagavond hebben we in een gezellig samenzijn met Federico en Camila het werkbezoek verder geëvalueerd en andere zaken besproken. Super gaaf om deze betrokken mensen te hebben mogen leren kennen.
Vandaag is alweer onze vertrek dag van ons werkbezoek aan Colombia. Het was inmiddels ruim drie en een half jaar geleden dat wij voor het laatst op werkbezoek waren geweest. Wij kijken terug op een vruchtbaar en effectief werkbezoek. We hebben mooie toezeggingen kunnen doen en verwachten de komende maanden nog meer toezeggingen te kunnen doen.
We vertrekken om 13.00 uur richting het vliegveld. Om 15.30 uur vliegen we dan naar Cartagena. Om 18.30 uur vliegen we vanuit Cartagena naar Amsterdam. Woensdagmorgen om 11.00 uur hopen we veilig in Amsterdam aan te komen.
Het zal niet meevallen om afscheid te nemen van onze geweldige contactpersonen Fausto en Federico. Zij zijn inmiddels ook echte vrienden geworden. Daarnaast hebben we ook mooie banden opgebouwd met sommige medewerkers van YOLO Hostel en Betty’s Bowls. Ook dat zal het afscheid er niet makkelijker op maken.
Een uitspraak is: het enige risico dat je loopt als je naar Colombia gaat is dat je er niet meer weg wilt………..
Bram en ik kunnen dit allebei beamen. Net zoals alle andere mensen die het voorrecht hebben gehad om kennis te maken met dit geweldige land en haar inwoners.
Wij hopen dat jullie een goede indruk hebben gekregen van onze belevenissen en danken jullie voor het meeleven tijdens ons werkbezoek.
Een warme en welgemeende groet!
Bram y Nico.