Beste belangstellenden,
Gisteren, woensdag 23 november, stond het bezoek aan een mogelijk nieuw project gepland. Bram en Nico waren niet echt fit. De matrassen op de bedden waren namelijk zo dun als een vloeitje, en daaronder lagen planken. Niet echt een bed om tot rust te komen. De avond daarvoor lagen we al om 22.00 uur en om 6.00 uur de volgende ochtend kwamen we uit bed. Een hele survival dus van acht uren :-). Voordat we een bezoek zouden brengen aan het project mochten we eerst genieten van het door Federico klaar gemaakte ontbijt en vers gezette koffie van de koffiefarm. En dat smaakte echt voortreffelijk.
Hierna was het tijd om op weg te gaan naar het mogelijk nieuwe project. Na een rit van ongeveer een kwartier via bergpaadjes die niet goed voor je maag zijn, kwamen we aan bij de gemeenschap van oorspronkelijke indianen. Deze mensen zijn verdreven uit bergachtig gebied. Daar was het te gevaarlijk geworden, zodat ze door de overheid in dit gedeelte van Colombia zijn geplaatst. Deze gemeenschap leeft grenzend aan de koffiefarm van de zus van Fausto. Een aantal leden van deze gemeenschap werken ook als koffieplukkers. Deze gemeenschap heeft een geheel eigen cultuur. Zo hebben ze o.a. voor de meisjes en vrouwen traditionele kleding en krijgen de kinderen totdat ze twaalf jaar oud zijn geen spaanse les, maar leren ze de eigen taal van de gemeenschap.
Toen we aankwamen schrokken we best wel van de erbarmelijke omstandigheden waar deze mensen in leven. De kleine “huizen” zijn van hout, er is geen elektriciteit en geen stromen water. Voor water moeten ze dertig minuten de berg af en dan weer op lopen. Ook zijn er geen toiletten…….
De school bestaat uit een aantal palen met een golfplaten dak. Muren zijn er niet, en de vloer bestaat uit klei. Ongelooflijk om te zien!! Er gaan op dit moment ongeveer 35 kinderen naar deze school. Het maximale aantal kinderen wat naar deze school kan gaan is ongeveer 50. Er zijn nu namelijk een aantal kinderen die met hun ouders mee gaan om te werken, en dus niet naar school gaan. Naar de toekomst toe is dit geen ideale situatie.
De plek waar ze nu wonen is een tijdelijke plek. In de loop van volgend maar krijgen ze een stuk land van de overheid waar ze permanent mogen blijven wonen. Dit is voor deze mensen natuurlijk geweldig.
Naast het feit dat voor deze mensen alle hulp welkom is, was de concrete vraag een nieuwe (verplaatsbare) school, stoelen en banken, schoolmaterialen en schoolkleding. Die verplaatsbare school klinkt misschien raar, maar daar is over nagedacht en over gesproken. De kans dat deze mensen zich weer verplaatsten en dus de school ook is groot. Wat ons ook erg aanspreekt is dat ze de school zelf gaan bouwen, uiteraard onder begeleiding. Zij vragen dan ook alleen om de genoemde materialen.
De kosten voor de aanschaf van de hiervoor genoemde zaken zullen door Fausto en Federico in kaart worden gebracht. Daarna zal er een definitieve beslissing worden genomen.
Maar als het aan ons ligt dan willen wij deze mensen heel graag helpen. Wat zou dat fantastisch zijn.
Na nog een rondleiding langs de woningen, die in onze ogen eigenlijk die naam niet mogen hebben, zijn we weer vertrokken richting de koffiefarm.
Bij terugkomst heeft Bram nog het hele proces van koffiebonen malen tot aan het drinken van een zelf gezet kopje koffie uitgevoerd. En dat kopje koffie smaakte voortreffelijk.
Om twee uur zijn we vanuit Tulua richting het vliegveld in Cali gereden. Na een mooie rit van twee uur kwamen we aan op het vliegveld. Daarna inchecken en wachten op de vlucht van 18.30 uur. Doordat de vlucht perfect op tijd vertrok landden we al om 19.20 uur in Medellin, onze thuisbasis.
Afgelopen nacht hebben we voor de laatste keer bij Fausto geslapen. Ondertussen hebben we ons appartement in Medellín betrokken. Vanmorgen hebben drie projecten bezocht waarvan jullie het verslag morgen kunnen lezen.
Door de reis naar Cali konden we niet iedere dag een verslag plaatsten, vanaf nu hopen we dat weer wel te doen.
Een warme en welgemeende groet vanuit Colombia.
Bram en Nico