Beste allemaal,
Iedere keer weer worden we tijdens werkbezoeken verrast :-). Niet alleen tijdens het bezoeken van projecten, maar ook wanneer er wat vrije tijd is om even de gedachten te verzetten.
Zaterdag 24 november zijn we met Federico op pad geweest naar het echte centrum van Medellín! Wat een mensenmassa is daar op de been zeg. Gaaf om mee te maken hoe alles door elkaar heen beweegt. Voor het thuisfront moest er uiteraard nog wat worden aangeschaft. Je kunt dit maar op tijd hebben gedaan ;-).
Tussendoor vroeg Federico of wij zin hadden om bij zijn 91-jarige oma een lunch te nuttigen. Een zgn. traditionele Colombiaanse lunch. Nu weten we al een beetje dat de Colombianen van een stevige lunch houden. Als echte stoere Hollanders gingen we uiteraard op dit aanbod in.
In Colombia is het traditie om op zaterdag de lunch bij moeder/oma te nuttigen. En de oma van Federico vindt het altijd gezellig als er Nederlanders komen. Dus zo gezegd, zo gedaan.
Na een hartelijk welkom kregen we een pittige maaltijd voorgeschoteld. Bruine bonen, rijst, sla een ook nog o.a. arepa erbij. Het bord werd voor ons opgeschept, dus we hadden geen invloed op de hoeveelheid :-(. Het kostte ons veel moeite om het bord leeg te krijgen. Het smaakte voortreffelijk!!
We waren al wel door Federico gewaarschuwd voor de gevolgen van de bruine bonen. Na terugkomst in het hostel bleek dit een goede waarschuwing :-).
Zondag 25 november was ook een dag van ontspanning voordat we maandag voor twee dagen naar Cali zouden vertrekken.
Federico had nog wel een leuke verrassing voor ons in petto. Uiteraard wilden we weten wat dat was. Hij vroeg of wij paragliden leuk vonden. Omdat wij dit allebei nog niet hadden gedaan in ons leven, en eens de eerste keer moet zijn, gingen we op zijn voorstel in.
Na een rit van een uur kwamen we bij de locatie aan. Na het invullen van de benodigde (verzekerings-) formulieren konden we de berg op vanwaar we de lucht in zouden gaan.
We moesten een klein half uur wachten op onze beurt. Toen was het zover! Na een goede instructie kozen we voor 20 minuten het luchtruim boven Medellín. Wat een mooi uitzicht over deze miljoenenstad!
Wat was het super gaaf om dit te ervaren!! En wat een rust in de lucht.
Na deze geweldige ervaring hebben we de rest van de dag wat ontspannen en ’s-avonds was het weer tijd om de koffer te pakken voor onze twee dagen Cali.
Maandag 26 november zijn we om 9.45 uur naar Cali gevlogen. Rond 10.30 uur landden we in Cali waarna we de taxi richting ons eerste te bezoeken project namen.
Aangekomen bij project Escuela Voluntad de Dios werden we zoals gebruikelijk verwelkomd door directeur Rigoberto. Dit is een project dat al vanaf het begin van de oprichting van de stichting wordt ondersteund. De school, waar ongeveer 300 kinderen naar school gaan, staat aan de rand van een erg criminele buurt waar regelmatig ongeregeldheden zijn.
Helaas was de school gesloten. Rigoberto gaf de reden hiervoor aan. Doordat er aan het eind van het jaar de nodige geldmiddelen bij de overheid ontbreken kan het voorkomen dat de salarissen “gewoon” niet betaald worden. Dit was hier ook het geval. De kinderen hebben normaal vanaf 1 december zes weken vakantie. Dat zijn er dus nu acht geworden.
Dit jaar zijn het gasfornuis en de koel-vries combinatie vervangen en is een deel van de buitenkant van de school geverfd.
Wel werd er eten gekookt in de school. Dit eten is bestemd voor kinderen uit de buurt die thuis geen warme maaltijd krijgen. Dagelijks worden er ongeveer 30 kinderen gevoed. Dit eten wordt betaald door de kerk uit de buurt.
Verder worden er in de school ook buurt activiteiten gehouden om de kinderen van de straat te houden.
Na de rondleiding door de school om te kijken hoe e.e.a. er uit zag, zijn we naar ons volgende project
“Instituto Santa Rosa” gegaan. Dit is een school waar ongeveer 250 kinderen les krijgen.
Door een donatie twee jaar geleden door Stichting Wings of Support (stichting van (ex-) medewerkers van KLM) is er een begin gemaakt met het verbeteren van de constructie van de school. Na het aanbrengen van deze constructie is er op de vierde verdieping een speelveld/ontmoetingsruimte gerealiseerd. Hierdoor kunnen er op deze plek activiteiten voor de kinderen worden gehouden.
Op de vierde verdieping aangekomen zagen we ongeveer 100 kinderen. Na de nodige begroetingen mochten wij plaats nemen op een gereserveerd plaats. Voor ons werd een voor Cali traditionele dans opgevoerd. Erg leuk om te zien. Er werd uiteraard door Fausto een woord gesproken tot de directie en de kinderen van de school. Hierin gaf hij aan dat m.b.v. financiële steun door Stichting Wings of Support e.e.a. is gerealiseerd.
Hierna zijn wij als bestuur nog door de school gelopen om te kijken wat voor hulp er nog verleend zou kunnen worden. Het bleek dat er nog het nodige (o.a. vervangen keuken) moet gebeuren waarvan wij dachten dat dit al gerealiseerd zou zijn. Maar ook nu bleek weer dat het tempo in Colombia anders is dan in Nederland. Wie weet wat wij nog kunnen doen………..
Na afscheid genomen te hebben van de directrice en haar collega’s zijn we naar onze overnachtingslocatie gereden.
Met de auto van de neef van Fausto en Federico zijn we naar de koffiefarm van de neef van Fausto gegaan. Na een rit van twee uur kwamen we bij de koffiefarm “Finca La Julia” aan. Op dat moment waren net de koffieplukkers terug en konden we zien hoe de dag werd afgerond met o.a. het wegen van de geplukte koffiebonen.
‘s-Avonds hebben we dag tijdens een gezamenlijke maaltijd geëvalueerd en afgesloten. We kijken terug op een mooie dag in de omgeving van Cali.
Dinsdag 27 november, stond het bezoek aan ons project Trujillo Indians gepland. Wij waren niet echt fit. De matrassen op de bedden waren namelijk zo hard als een plank L. Daarnaast was er geen warm water aanwezig. Wel een mooie manier om wakker te worden onder een koude douche. Maar we realiseerden ons dat we niet zo moeten klagen. We lagen droog en hebben te eten………
Na het ontbijt was het tijd om op weg te gaan naar dit project. Omdat het al twee dagen had geregend konden we niet met de auto bij de gemeenschap van oorspronkelijke indianen komen. Het laatste half uurtje moesten we lopend afdalen over een erg glibberig pad………
Dit was nog een hele uitdaging. De meesten hadden rubber lazen op schoenen met een goed profiel. Op Nico na dan……..Binnen vijf minuten zat zijn profiel vol met klei. Dit geeft dus het effect dat je snel uit kan glijden op een helling….
Federico bood aan om achteraan te lopen. Achteraf bleek dat hij liep te filmen en afwachtte totdat er iemand onderuit zou gaan. En ja hoor, na ongeveer een kwartier was Nico het haasje. En uiteraard hilariteit bij de anderen :-).
Na ongeveer een half uur kwamen we aan bij de gemeenschap van oorspronkelijke indianen. Deze mensen zijn verdreven uit bergachtig gebied. Daar was het te gevaarlijk geworden, zodat ze door de overheid in dit gedeelte van Colombia zijn geplaatst. Deze gemeenschap leeft grenzend aan de koffiefarm van de neef van Fausto. Een aantal leden van deze gemeenschap werken ook als koffieplukkers.
Deze gemeenschap heeft een geheel eigen cultuur. Zo hebben ze o.a. voor de meisjes en vrouwen traditionele kleding en krijgen de kinderen totdat ze twaalf jaar oud zijn geen Spaanse les, maar leren ze de eigen taal van de gemeenschap.
We schrokken best wel van de erbarmelijke omstandigheden waar deze mensen in leven. De kleine “huizen” zijn van hout, er is geen elektriciteit en geen stromen water. Voor water moeten ze dertig minuten de berg af en dan weer op lopen. Ook zijn er geen toiletten…….
De school bestaat uit een aantal palen met een golfplaten dak. Muren zijn er niet, en de vloer bestaat uit klei. Ongelooflijk om te zien!! Er gaan op dit moment ongeveer 35 kinderen naar deze school. Het maximale aantal kinderen wat naar deze school kan gaan is ongeveer 50. Er zijn nu namelijk een aantal kinderen die met hun ouders mee gaan om te werken, en dus niet naar school gaan. Naar de toekomst toe is dit geen ideale situatie.
De plek waar ze nu wonen is een tijdelijke plek. In de loop van volgend maar krijgen ze een stuk land van de overheid waar ze permanent mogen blijven wonen. Dit is voor deze mensen natuurlijk geweldig. Door de overheid worden op deze nieuwe plek ook een aantal stenen huizen geplaatst zodat de woonomstandigheden worden verbeterd.
Twee jaar geleden was de concrete vraag een nieuwe school, stoelen en banken, schoolmaterialen, schoolkleding en een mobiele keuken.
De kosten voor de aanschaf van deze school en andere benodigdheden nemen wij voor onze rekening. Doordat deze mensen in de loop van volgend jaar naar een nieuwe locatie verhuizen wordt dan de school op die locatie geplaatst. We kijken hier al naar uit!!
De mobiele keuken is al wel aangeschaft. Heel mooi om te zien hoe dankbaar deze mensen reageren.
Na nog een rondleiding langs de woningen, die in onze ogen eigenlijk die naam niet mogen hebben, zijn we weer vertrokken richting de koffiefarm.
In de loop van de middag zijn we weer richting Cali gereden. ‘s-Avonds om 21.30 uur vlogen we weer richting Medellín en om 23.00 uur waren we weer terug in ons geliefde YOLO Hostel.
De komende dagen staan in het teken van nieuwe ontmoetingen, het formuleren en concretiseren van nieuwe uitdagingen en evaluatie van het werkbezoek!
Heel veel groeten vanuit Colombia!
Bram en Nico