Dag 9, 10 en 11, Dagen van ontspanning en netwerken

Beste allemaal,

Zondag 27 november was onze rustdag. Behalve voor Federico, die keek al de hele week naar deze dag uit. Het voetbalteam waar hij fan van is, América de Cali, kon die dag kampioen worden van de een na hoogste afdeling. Dit team is één van de grote teams in Colombia, en het snakte al vijf jaren naar promotie. Deze wedstrijd moest worden gewonnen om promotie af te dwingen. Met vrienden van Federico is deze wedstrijd gekeken. En onze altijd vrij rustige vriend was voor ons onherkenbaar. Negentig minuten lang volgden hij en z’n vrienden enthousiast de wedstrijd. Heel gaaf om mee te maken. Na een 2-1 voorsprong bij de rust werd deze voorsprong niet meer weggegeven. Bij het laatste fluitsignaal brak er een klein feestje los. Eindelijk gepromoveerd naar de hoogste afdeling, met de wedstrijd tegen Atlético Nacional uit Medellín op het programma.

Vanwege het feit dat we maandagmorgen om 5.30 uur opgehaald zouden worden voor onze trip naar Bogota, zijn we lekker op tijd naar bed gegaan.

Maandag 28 november werden we om 5.15 uur gebeld door de portier. De taxi stond al voor de deur. Ook weer die punctualiteit van onze Colombiaanse vrienden.

Doordat het op dit mooie tijdstip erg rustig is op de weg waren we al om 6.15 uur op het vliegveld. Onze vlucht naar Bogota vertrok om 7.30 uur, dus we waren lekker op tijd.

Na een relaxte vlucht van ongeveer 40 minuten landden we in Bogota. Voor ons allebei het eerste echte contact met deze stad met ongeveer negen!!! miljoen inwoners. Dat het verkeer in deze stad wat chaotischer is dan in de gemiddelde stad in Nederland is een open deur :-).

Het doel van deze dag was om kennis te maken en te netwerken met twee eigenaren van grote anjerkwekerijen in Bogota. We zijn met de eigenaren in contact gekomen via een Nederlands bedrijf. We hebben vier weken geleden een hapje met ze gegeten. De telers waren op een beurs in Nederland en op verzoek van het eerder genoemde bedrijf zijn we met z’n allen wezen eten om zo met elkaar kennis te maken. Dit om ons de gelegenheid te bieden ons netwerk in Colombia uit te breiden. Hoe geweldig is dat. Deze avond was zo bijzonder dat, toen de telers hoorden dat we deze periode in Colombia waren, er meteen een afspraak moest worden gemaakt om hun bedrijven te komen bekijken en verder over onze plannen te praten.

Zo gezegd zo gedaan, wij zijn gisteren (maandag) afgereisd naar Bogota om de telers weer te ontmoeten en hun bedrijven te bekijken. Wat een geweldige ervaringen waren dit weer. Prachtig om te zien met welk een bevlogenheid zij met bloemen (anjers) bezig zijn. Echt heel mooi vakwerk.

Hoe mooi het ook was, de doelstelling is en blijft het uitbreiden van ons netwerk in Colombia en daar hebben we uitgebreid met hen over gesproken. Na het horen van onze plannen om een database aan te maken van vrijwilligers en bedrijven die graag mee willen helpen en denken met Stichting Kinderen in Colombia om kinderen te helpen, werd er kritisch doorgevraagd en er ontstonden mooie gesprekken met over het algemeen dezelfde gedachten. Beide partijen zijn het met ons eens dat veel Colombianen willen helpen maar nog niet weten hoe. Ook zijn ze het eens dat de wijze van onze insteek heel goed kan gaan werken. We houden contact met elkaar over hoe we het verder gaan invullen en welke rol zij hierin kunnen spelen. Kortom een heel bijzondere en nuttige ontmoeting met mensen die al veel doen.

Na het bezoek aan de twee kwekerijen hebben we nog een bezoek gebracht aan de Salt Cathedral. Dit is een kathedraal die is uitgehakt tussen de tunnels van een zoutmijn. Een ongelooflijk indrukwekkend bouwwerk op een diepte van ongeveer 200 meter. Al het beeldhouwwerk is uiteraard uitgehakt en bestaat uit zout. Heel bijzonder.

Na dit bezoek zijn we naar ons hotel gegaan en zijn we ’s-avonds met Cesar, de neef van Fausto, Fausto en wijzelf heerlijk wezen eten. We hebben tijdens de maaltijd de dag doorgenomen waarna we weer richting hotel zijn gegaan.

Dinsdag 29 november moesten we om 12.45 uur weer vliegen richting Medellín. Doordat het verkeer nooit rustig is moesten we op tijd weer richting vliegveld. Na een vlucht van ruim een half uur kwamen we aan in Medellín. Daarna weer richting het appartement om onze koffers te pakken voor de terugvlucht naar Nederland.

Bij terugkomst bij het appartement hebben we ook afscheid van Fausto genomen. Ook deze keer hadden we moeite om afscheid te nemen. De oogjes werden ook nu weer vochtig. Ongelooflijk hoe je met iemand een band kunt opbouwen.

’s-Avonds zijn we met Federico voor de laatste keer tijdens dit werkbezoek uit eten gegaan. Een gedenkwaardige avond waarin we terugkeken op de mooie momenten van het werkbezoek. Ook hieraan kwam jammer genoeg een einde en namen we afscheid van elkaar. Morgenochtend zullen we op de weg naar het vliegveld nog bij Federico langs gaan om voor de laatste keer afscheid te nemen.

We kijken terug op weer een geweldig werkbezoek. We hebben veel gedaan in tien dagen tijd. Lopende projecten bekeken en eventuele nieuwe projecten bezocht. De komende tijd zal v.w.b. de nieuwe projecten e.e.a. door Fausto in kaart worden gebracht.

We zijn erg blij en dankbaar dat we ook hebben geconstateerd dat een aantal lopende projecten goed lopen, mede dankzij de steun van de overheid. We blijven deze projecten uiteraard waar nodig ondersteunen. Doordat de overheid ook inmiddels ondersteund kunnen wij ons weer richten op nieuwe projecten.

Het mag duidelijk zijn dat jullie steun onveranderd nodig blijft, en dat er altijd nieuwe donateurs bij kunnen komen om nog meer kansarme kinderen te helpen.

Wij hopen dat jullie via de dag verslagen een goed beeld hebben gekregen van ons werkbezoek. Morgen moeten we jammer genoeg dit ongelooflijk mooie land met de bijzondere inwoners weer verlaten. Maar dit betekent ook dat wij onze familie weer mogen ontmoeten in Nederland.

Zoals gezegd is dit dus het laatste verslag vanuit Colombia! Bedankt voor alle reacties en berichten. Dat doet altijd goed!!

Wederom een warme en welgemeende laatste groet vanuit Colombia.

Bram en Nico