Dag 6: De laatste dag in Colombia…

Beste allemaal,

Vandaag is de laatste dag van ons werkbezoek in Colombia. Het bezoek aan de laatste twee projecten stond op het programma. Eerst hebben we het project “Solidaridad” bezocht. Daarna hebben we het project  “La Casa del buen Dios” bezocht. Ter afsluiting hebben we met Fausto nog even het financiële plaatje per project doorgenomen.

Om 8.30 uur werden we door Fausto opgehaald. Wij zijn naar een busstation gereden. De directrice van “Solidaridad” en de maatschappelijk werkster (Luz Marina), die bij dit project betrokken is, ontmoetten  wij bij dit busstation. Met een echte ”riante” colombiaanse bus zijn we naar het project gereden. Het is nog een hele belevenis. De zitplaatsen zijn ingesteld op colombiaanse afmetingen. Als redelijk gebouwde Hollander zit je aardig krap. En aangezien de colombiaanse wegen niet overal even egaal zijn werden we lekker heen en weer geslingerd.  “Solidaridad” ligt boven op een berg, dus er moest redelijk worden geklommen. De buschauffeur was een topper. In de smalle straatjes wist hij alles en iedereen op een haar na te ontwijken.

Zoals genoemd hebben we eerst het project “Solidaridad” bezocht. Dit is een buurthuis waar kinderen en volwassenen een maaltijd krijgen. Verder worden er allerlei activiteiten en sociale programma´s  voor de mensen uit de wijk georganiseerd. Na aankomst bij het project hebben we het hele gebouw bekeken. Met behulp van het geld van onze stichting is in de afgelopen periode de keuken volledig opgeknapt. Ook is er een betere ontluchting gekomen waardoor het niet meer zo heet is in de keuken. Voor de mensen die in de keuken werken is dit dus een stuk aangenamer geworden. Op de tweede verdieping zijn er in diverse ruimtes plavuizen gelegd. Één van deze ruimtes is ingericht als leslokaal. Hier krijgen de kinderen en volwassen les.  Ook zijn er twee wc´s geplaatst. In één van de kamers staan drie naaimachines. Met behulp van deze naaimachines wordt kleding gerepareerd maar ook nieuwe kleding gemaakt. Dit scheelt weer in de kosten en de werkzaamheden worden hier door de mensen uit deze arme buurt verricht. Er wordt nagedacht hoe we dergelijke initiatieven kunnen gebruiken om inkomsten te genereren voor “Solidaridad”. Het is nog leuk te vermelden dat hier 250 kinderen en meer dan 50 bejaarden elke dag een maaltijd krijgen.

Na het bezoek zijn we via de zgn. Kabel-metro de berg af gegaan. Deze tocht werd een hele bijzondere. Fausto, Bram, Luz Marina en ik stapten in. Er stapten ook nog een oudere dame en een meisje in. Al snel bleek dat deze vrouw erg veel last van hoogtevrees heeft. Ze zat met haar ogen dicht en wilde de arm van Fausto vasthouden om in te kunnen knijpen. Dit stelde haar gerust. Fausto begon met het meisje te praten. Hij vroeg haar hoe oud ze is, of ze broers en zussen heeft en of haar vader en moeder werk hebben………………….
Ze vertelde dat ze dertien jaar is, enkele broers en zussen heeft, maar geen vader en moeder meer. Haar vader heeft ze niet gekend. Haar moeder is toen ze drie jaar was voor haar ogen doodgeschoten…. Hierna begon ze te huilen. Luz Marina sloeg een arm om haar heen en stelde haar gerust. Toen ze rustiger was geworden adviseerde Fausto haar dat ze ondanks alles haar school moet afmaken. Een goede scholing geeft een betere toekomst. Erg bijzonder om te zien hoe mensen in Colombia met elkaar omgaan en spontaan met elkaar een gesprek beginnen. Een gesprek waarin de mensen echte interesse in elkaar hebben. Aan het einde van de Kabel-metro heeft Luz Marina haar visitekaartje aan het meisje gegeven met het verzoek contact op te nemen. Hopenlijk doet zij dit en kunnen we zo op de hoogte blijven van haar ontwikkeling.

Vanaf het metrostation zijn we in vijf minuten naar “La Casa del buen Dios” gewandeld. Dit is een huis waar (terminaal) zieke kinderen en volwassenen worden verpleegd. Hier werden we verwelkomd door een aantal personeelsleden. Dit huis waar (terminal) zieke kinderen en volwassenen worden verpleegd is een project van het eerste uur. Mede met behulp van onze stichting is dit huis volledig opgeknapt. Alles ziet er perfect uit. Vandaag hebben we namens de stichting een blender en een grote maalmachine voor groente en vlees overhandigd.
Het is altijd weer erg indrukwekkend om hier te komen. De kinderen en volwassenen die hier verblijven zijn meestal terminaal of kunnen niet meer beter worden.
Het eerste kindje dat wij zagen  was ongeveer twee jaar en heeft leukemie. Ze zag er erg geel uit. Een ander kind had een afwijking aan haar voeten. Ook lag er een oudere vrouw die problemen heeft met haar nieren. Als je dit allemaal op je in laat werken dan ben je erg dankbaar voor een goede gezondheid bij jezelf en je familie.

Na afscheid te hebben genomen zijn we naar het huis van Fausto gegaan voor een afrondende vergadering. We hebben de afgelopen week geëvalueerd en afspraken gemaakt. Fausto gaat de komende week alle projecten met de bijbehorende te verwachten kosten op een rijtje zetten. Hij zal deze gegevens naar ons mailen waarna wij beslissingen kunnen nemen welke projecten wij blijven en gaan ondersteunen.

Dit is ons laatste bericht vanuit Colombia. Morgen vertrekken we om 9.30 uur vanuit Medellin richting Miami. Vanuit Miami vliegen we door naar Londen, en via Londen hopen wij vrijdagmorgen om 11.00 uur te landen op Schiphol.

Wij vonden het een voorrecht om deze week alle projecten in Colombia te mogen bezoeken. We hebben weer erg veel indrukken te verwerken gekregen en het was best wel inspannend, maar daarnaast hebben we ook veel plezier gehad met elkaar.

Iedereen hartelijk bedankt voor het meeleven op welke manier dan ook. Dit heeft ons erg goed gedaan.

Tot ziens in Nederland.

Hartelijke groeten,

Bram en Nico